Ljubica Bačanac je rođena 1952. godine u Ruhotini (Bijeljina), Bosna i Hercegovina, gde je završila osnovnu i srednju učiteljsku školu. Diplomirala je 1976. godine na Filizofskom fakultetu u Beogradu – na grupi za kliničko-školsku psihologiju, a za diplomksi rad dobila je Oktobarsku nagradu grada Beograda. Magistrirala je 2001. godine sa temom „Karakteristike intelektualnih sposobnosti sportista sportskih igara“. Doktorirala je na problemu nasilja u sportu, tj. izučavanju psihosocijalnih i situacionih faktora agresivnog i nasilnog ponašanja trenera, sportista i roditelja sportista. Od 1977. do kraja 2012. radila je u Jugoslovenskom zavodu za fizičku kulturu i medicinu sporta (sada Zavod za sport i medicinu sporta Republike Srbije) na poslovima istraživačko razvojnog karaktera u oblasti primjene društvenih nauka u fizičkoj kulturi i sportu, tj. na poslovima sportskog psihologa. Bavila se stručnim (psihološka dijagnostika, savjetovanje, psihološka priprema sportista i sportskih ekipa), edukativnim (edukacija roditelja, trenera, sportista putem seminara i predavanja) i naučno istraživačkim radom. Objavila je preko 100 stručnih i naučnih radova iz oblasti psihologije sporta, više monografija; učestvovala na mnogim domaćim i međunarodnim stručnim i naučnim skupovima i bila predavač na brojnim seminarima za edukaciju sportskih trenera, roditelja i sportista (stručni seminari pojedinih sportskih saveza, realizacija nastavnih programa namijenjenih trenerima za sticanje licenci, saradnik u nastavi na Višoj školi za sportske trenere, Fakultetu sporta i fizičkog vaspitanja (na predmetima Motorna kontrola i Dečiji sport), Fakultetu za menadžment u sportu "ALFA" Univerziteta (Psihologija sporta), Fakultetu za fizičku kulturu i menadžment Univerziteta Singidunum u Beogradu (Psihologija sporta).

Preko 30 godina takmičarski se bavi orijentiringom, bila je potpredsednik Orijentiring saveza Srbije. U svojstvu psihologa člana stručnog tima naših nacionalnih selekcija učestvovala je na Mediteranskim igrama u Splitu 1979, EYOF (Evropskom olimpijskom festivalu mladih) u Tampereu (Finska, 2009), EYOF u Trabzonu (Turska, 2011), Olimpijskim igrama u Londonu, 2012, SEOC-u (Prvenstvu Jugoistočne Evrope u Orijenitringu) u Srbiji (Vrdnik, 2014), Bugarskoj (Bansko, 2015) i Makedoniji (Strumica). 

Objavila je nekoliko stručnih publikacija: Psihološki aspekti orijentiringa (2004), Vaspitanje korz sport (sa I. Radovanovićem, 2005), Priručnik za roditelje mladih sportista (sa N. Petrovićem i N. Manojlovićem, 2011), Psihološke osnove treniranja mladih sportista (sa N. Petrovićem i N. Manojlovićem (2011), Agresivnost i nasilje u sportu: Psihosocijalni i situacioni faktori agresivnog i nasilnog ponašanja trenera, sportista i roditelja sportista (2015), Sport i nasilje: Empirijska analiza nasilja u sportu Srbije (sa N. Petrovićem i N. Manojlovićem, 2016). Autor je poglavlja „Psihološko pedagoški aspekti rada sa decom u sportu“ u knjizi Dečiji sport od prakse do akademske oblasti (str. 122-151, Ur. Jevtić i sar, FSFV, 2011). Autor i koautor je 5 poglavlja u knjizi Šport po meri otrok i mladostnikov (str. 128-271, Ur. B. Škof i N. Bratina, Fakultet za šport, Ljubljana, 2016), poglavlja u knjizi Žena i sport (str. 99-141, Ur. I. Juhas, FSFV, Beograd, 2016), udžbenika "Motorno ponašanje: Motorno učenje i motorna kontrola" (sa V. Mrdakovićem i D. Ilićem, FSFV, Beograd: FSFV, 2019).  

Osim uspješnog rada sa najtrofejnijim sportistima i timovima, veliki dio svoje profesionalne karijere posvetila je afirmaciji vaspitnih i socijalizacijskih potencijala sporta i stvaranju preduslova da se oni ispolje, a oni se primarno vezuju s kvalitetnim stručnim radom, pozitivnim pristupom u treniranju i sredinom bez nasilja. Uvjerena je da je sport bez nasilja idealna aktivnost za vaspitanje mladih, stvaranje dobrog karaktera, sticanje životno vrijednih iskustava i vještina, pravilan psihosocijalni razvoj, formiranje zdravih, zadovoljnih i uspješnih odralsih osoba.